عزیزم من روانشناس هستم.به این ادم هایی هم که اینجا توهین کردن اهمیتی نده. اینجا هرکسی میتونه نظر بذاره.
واقعا من جای تو بودم به مادرم افتخار میکردم.
مادرت نذاشته که تو سختی بکشی و خدایی نکرده دچار کودک ازاری بشی یا مجبور شی کار کنی. پس این واقعا قابل تقدیره. به مادرت احترام بذار.
متاسفانه توی این جامعه در حال حاضر شرافتمندانه زندگی کردن خیلی سخت شده و همه دارن به سختی تلاش میکنند.
میدونم حقته که پدر خوب داشته باشی ولی عزیزم شما باید قوی باشی(درسته سخته ولی میشه)خداروشکر یکی دوسال دیگه میری دانشگاه. درس رو اصلا اصلا اصلا ول نکن و سفت بخون.
اگرم کلاسی میخوای بری که خیلی گرونه. میتون مقدماتشو از توی اینترنت سرچ کنی و فیلم هاشو ببینی. مثلا اموزش ابتدایی خیاطی. اولشم لازم نیست چرخ داشته باشی. فلا انواع دوخت های مختلف با دست رو بزن.اتفاقا کار با دست که حتما دیدی همیشه گرون قیمت تره.
اموزش ابتدایی نقاشی. ...
و کمی که راه افتادی و بهتر شدی دوره های پیشرفتشو بری. اینجوری توی هزینه هاتون کلی صرفه جویی میشه.
از حرف های دیگران درمورد خونه تون یا ... هم ناراحت نشو. اون ها ادم های بی استعداد و پر از عقده ای هستن که سعی می کنن با تحقیر بقیه خودشونو خالی کنن تا احساس بهتری به خودشون پیدا کنن.
من یک دوست داشتم که اون هم مثل شما از بچگی پدر و مادرش از هم جدا شده بودن و پیش مادربزرگش زندگی میکرد.
ولی الان که بزرگ شده حسابی دختر موفقی شده و کلی اندازه خودش پول درمیاره.
میدونی چی میشه؟ ادم هایی که سختی کشیدن.(همه ی ما خیلی سختی میکشیم. هرکدوممون یک جوری، یکی بیشتر، یکی کمتر)خیلی ادم های فهمیده و باشعوری میشن(البته اگر خودشون بخوان)
تو دوتا راه حل داری:
1. همیشه ناله کنی و تقصیرهارو بندازی گردن پدر ومادر و جامعه و نداری.(این راه حل مخصوص تنبل هاست
)
2. تلاش کردن و یادگیری مداوم چیزهای جدید و ناامید نشدن
ما بچه که بودیم چون جنگ و اواخرش بود. تقریبا همه چی توی حالت قحطی بود و اوضاع جامعه خیلی بد بود. منم عاشق یادگیری زبان های مختلف بودم. کتاب هاشو میگرفتم و خودم میخوندم چون نمیخواستم بهشون فشار بیارم. الان بهت بگم هم المانی هم انگلیسی رو بدون کلاس بلدم و تدریس میکنم.(اینو نگفتم عزیزم که کلاس بیام.
گفتم که بدونی میشه)
پس اهدافتو اینجوری بچین:
1. خوندن درس و رفتن به دانشگاه دولتی (که لازم نباشه پولی بابت تحصیلت بدی)
2.یادگیری هنرهایی که هزینه های زیادی نمیخوان. خداروشکر به اینترنت دسترسی داری
3.غصه نخوردن. یک کاغذ بردار و بنویس اگر غصه بخورم چه اتفاقاتی برام میافته و اگر غصه نخورم چه اتفاقاتی؟
حتما اینارو بنویس
مطمئن باش به نتایج خوبی میرسی
پس از الان پاشو مادرتو ببوس و ازش قدردان باش. تازه خونه کوچیک که مهم نیست. میدونسی اغلب خارجیا خونه هاشون مثل شما همینقدر کوچیکه. در این حد که فقط شبها جا دارند بخوابن. اونجام خونه ها خیلی گرونه و هرکسی نمیتونه خونه بزرگ بخره.
اگر خواستی توی خصوصی بهم پیام بده تابیشتر باهم حرف بزنیم.
موفق باشی